ADIAUA SONETO DE CUREN'
Sur la animon velkfolie falas
angora tristo de la mortdestin'.
De l' vivo vera venis jam la fin',
nur la cielo supre flave palas.
La sorto ciam pli amare galas
sen kara apudec' de la virin'.
Ne plu vekigos mi ce sia sin'.
Ekzil' neatendita ja fatalas.
Al la direkt', bezona por anim',
la movo de la sipo guste malas.
Nur ondoj sub la vento brile stalas.
Ne interesas venton hominklin':
cu larme mar', au mare larmoj salas -
por la cielo pala tutegalas.
Отсюда: pascendi.livejournal.com/764892.html?thread=629...